نگارنده گفتگوی زننده ای را در سفارت ایالات
متحده در اسلام آباد در سال ۱۹۸۷ به خاطر
میآورد. هنگام بازگشت از سفر طولانی و
خطرناکی که به مقصد رساندن ادویه به
کلینیک های تحت کنترول مجاهدین به وسیله
اسپ صورت گرفته بود، وقتی از حاتم بخشی
ارتش پاکستان در تقسیم تسلیحات به گروه های
رادیکال مورد پسنداش- گروه هایی که پس از
خروج شوروی از افغانستان خشونتهای
منحصر به فرد خود شان را ابداع کردند – نزد
دیپلماتهای آمریکایی زبان به شکوه گشودم،
یکی از دیپلماتها خنده ای که هیچ معنی جز
ساده لوحی من نمی توانست داشته باشد سر داد
و گفت: «کار ما ملت سازی در افغانستان
نیست، کار ما خون ریزی روس است».
گرفته شده از پشت جلد کتاب
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.