بیدل شناسی

پیش گفتار
ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل، یکی از شاعران بزرگ و عـارف متفکر و
دانشمند بی بدیل سدهی دوازدهم ادب دریست که آثار و افکارش بـه حـيـث
آثار اثرگذار در ادب خراسان، نیم قارهی هند و ادبیات منطقوی محسوس بـوده
و هست. شصت و نه ساله آفرینش ادبی و عرفانی بیـدل مجموعـه هـای انـد در
قالب انواع مختلف شعر بـه حيـث بيـان بـرتـر عواطـف درصـد هـزار بيـت و
کتابهای در نثر. او در ده سالگی به سرودن آغاز کرد و تا پایان عمـر بـه ایـن
شغل شریفانه باقی ماند و چنانچه که معلوم است اولین و آخرین اشعار او را
ضمن دو رباعی روایت کرده اند.
آثار بیدل به صورت دیوان و مجموعه های جداگانه در افغانستان، هند و
آسیای میانه بارها به طبع رسیده و از سالها است که محتویات و درون مایــی
آثار او به حيث مضامین ابتکاری موضوع بحث دانشمندان افغانستان، هند و
اروپا است. دانشگاه های افغانستان به صورت عـام و دانشگاه تعلیم و تربیه
استاد برهان الدین ربانی، دانشکده زبان و ادبیات افتخار دارد که تحـت عنـوان
«بیدل شناسی» مضمونی را شامل نصاب تحصیلی در پروگرام های درسی
خویش نموده؛ تا باشد با ارج گذاری از مقام عالی و عرفانی بیدل، دانشجویان
زبان و ادبیات از این بحر بیکران به قدر کوشش خود بهره یی گرفته باشند.