پیش گفتار
نزدیک به پنج سده پیش تر از امروز، تامس مور در نامه ای به دوستش پیتر
گلیس از بهر تأخیر چاپ رساله اش او توپیا دلایلی برشمرده چنین می نگارد:
طی این مدت، به شدت مشغول امور دادگاه در هیأت وکلا و کرسی قضا، یا
مشغول رسیدگی به پرونده های مدنی و کیفری بوده ام. مرتب کسانی را باید
از بهر نزاکتها و یا کسب و کار ملاقات می کردم. تقریباً همهی روزها را از
برای ارتباطات مردمی – بقیه روز وقت گذراندن با خانواده ـ در بیرون از
منزل سپری می کنم، لذا برایم زمانی کافی و در واقع، زمانی برای نوشتن باقی
نمی ماند.» این گزاره ی گلایه آمیز از مشغلههای روزانه، دامن گیر هر کسی
است که بخواهد زمانی را برای اندیشیدن و نوشتن پس انداز کند. همهی ما
دارای روابط اجتماعی و خانوادگی هستیم و چه بسا از سر اندوختن زمان،
دوستانی را از دست دهیم و یا نزدیکانمان را برنجانیم و بدتر از همه، اینکه
نتوانیم در هیچ یک از رویدادهای فرهنگی و اجتماعی شهرمان اشتراک
ورزیم. این کتاب ـ که حاضر نیستم کتاب حسابی قلمدادش کنم ـ باید خیلی
پیش تر چاپ می شد. البته خوشبخت بودم که گفتار آخری این دفتر را ـ با
کم و بیش تغییرات ـ در اختیار داشتم، در غیر آن حداقل چندین ماه دیگر باید
روی آن کار می کردم و شاید منتظر می نشستم.
در نخستین روزهایی که رسالهی گفتارهایی در حاکمیت قانون را به چاپ
رسانیدم، با استقبالی مواجه شدم که می توانیم این عنوان کتاب اسلاوی ژیژک
دربارهی هگل را بر آن اطلاق کرد: کم تر از هیچ. پس از دو سه هفته تبریکات
و تمنیات دوستان، خیلی زود به این نکته پی بردم که دیگر نباید درباره اش فکر
تلنبار شده بسنده است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.