اکبر نامه

فردوسی کشمیر و شهنامهی وی
پس از آنکه خواندن شهنامهی احمدشاه درآنی «شهنامه احمدیه» سرودهی «عشرت
سیالکوتی» را به پایان رسانیدم و آن کتاب به صورت عکسی چاپ شد؛ ظفر نامه ی کابل، سروده ی
ابوالقاسم دهلوی را نیز بی درنگ پس از خواندن برای چاپ عکسی آماده نمودم و مقدمه کوتاهی
بر آن نوشتم. توفیق دست یارم شد که اکبر نامه را نیز مرور نمایم و نکات مهم و ارزنده را از آن
بیرون نویس کنم و در باره ی کتاب و واقعات و زبان شاعر نکاتی را گرد آورم که خوشبختانه
در این آوان نومیدی و بیکاری و افتقار این کار را نیز به پایان بردم و بیت به بیت نسخه خطی
اکبر نامه را با نسخه چاپی کابل مطابقت دادم و نکاتی را از آن یادداشت نمودم که اینک این
گفته ها حاصل آن مرور استعجالی است.
اکبر نامه، شهنامه ای ست منظوم در بحر متقارب و در پیروی از شهنامه ی فردوسی. این شهنامه
در واقع جنگ اول انگلیس و مردم افغانستان کنونی و خراسان وقت سراینده را در بر می گیرد.
سراینده این کتاب را به نام وزیر محمد اکبر خان متوفی ١٨٤٧٠م» در مدت یک سال ۲ سروده است.
راجع به زندگانی شاعر جزئیات چندانی در دست نیست ولی از لابه لای شهنامه پیداست که وی
شاعر و ملا و فاضل و محیر بوده. پدرش مولوی حمایت الله نیز از علمای مشهور دینی کشمیر
بود. پدر و پسر هر دو از پیروان امام اعظم ابوحنیفه (رح بوده و بر طریقت و تصوف اعتقاد و
اعتماد کامل داشته اند. «حمید» در این راه پیرو طریقه قادریه شریف بوده ولی به طریقه نقشبندیه
شریف نیز ارادت و تمایل داشته است، چنانکه داستان خلاص شدن وزیر محمد اکبر خان از قید
حاکم بخارا را تفاؤلا به نظم کشیده و در آنجا عقیده وزیر محمداکبر خان و نیز ارادت خویش
. گل از شهرها نام برده می شود تا کشوری در